DUŃSKA WOJNA DOMOWA

DUŃSKA WOJNA DOMOWA 1146-1157.

Gdy król Danii Eryk III Lam zmarł bezpo­tomnie, w 1146 książęta Kanut V (zm. 1157) i Swen III (zm. 1157), wybrani na tron w różnych częściach kraju, rozpoczęli wojnę domową. Trzeci pretendent, Wal­demar (1131-1182), zawarł przymierze ze Swenem. Kanut otrzymał pomoc niemiec­kiego króla Konrada III (1093-1152), dzięki czemu mógł dalej prowadzić wojnę. Siostrze­niec Konrada, Fryderyk I Barbarossa (1123P-1190), późniejszy cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego interweniował w 1152, koronował Swena na króla Danii, natomiast Kanut miał zostać władcą Zelan­dii (Sjaelland). Despotyczne rządy Swena skłoniły Waldemara do mediacji, w wyniku których Danię podzielono między trzech pretendentów w 1157. W czasie uroczystości z okazji zawarcia porozumienia Swen kazał zamordować współwładców; Kanut zginął, Waldemar jednak ocalał i rozpoczął walki ze Swenem, którego zwyciężył i zabił w 1157. Waldemar został królem Danii; później rozpoczął DANII WOJNĘ Z PO-ŁABIANAMI.