DUÑSKA WOJNA

DUÑSKA WOJNA 1625-1629. Dania nie­pokoiùa siæ klæskami protestantów w Niem­czech w trakcie TRZYDZIESTOLETNIEJ WOJNY. Jednoczeúnie Habsburgowie (au­striaccy) zaczæli utrudniaã Duñczykom po­bieranie opùat od statków wypùywajàcych z Baùtyku lub wpùywajàcych do niego. Król Danii Chrystian IV (1577-1648) wypowie­dziaù wojnæ Úwiætemu Cesarstwu Rzym­skiemu, czyli Habsburgom. Nie otrzymawszy spodziewanej pomocy z Holandii i Wielkiej Brytanii, w dniach 24-27 sierpnia 1626 armia Chrystiana poniosùa klæskæ pod Lut-ter w bitwie z wojskami Úwiætej Ligi do­wodzonymi przez Johanna, hrabiego Tilly (1559-1632). Chrystian straciù prawie po­ùowæ armii. Wczeúniej, 25 kwietnia 1626, duñsko-niemieckie wojska pod dowódz­twem hrabiego Piotra Ernesta II Mansfelda (1580-1626) przegraùy pod Dessau bitwæ z cesarskà armià dowodzonà przez Alb-rechta hrabiego Wallensteina (1583-1634). Ta próba rozbicia Habsburgów oraz na­stæpne zwyciæstwo Wallensteina nad Chry­stianem w bitwie pod Wolgast 8 wrzeúnia 1628 sprawiùy, ýe chociaý oblegany przez wojska Wallensteina Stralsund na wybrze­ýu Baùtyku (1628) obroniù siæ, to Dania musiaùa wycofaã siæ z wojny (traktat w Lu­bece 7 czerwca 1629). Chrystian przyrzekù, ýe nie bædzie interweniowaù w sprawy niemieckie, a w zamian odzyskaù swe po­siadùoúci w Danii.