DUŃSKO-PRUSKA WOJNA

DUŃSKO-PRUSKA WOJNA 1864 (Szlezwiku--Holsztynu wojna). Księstwa Szlezwiku i Holsztynu, zdominowane przez ludność pochodzenia niemieckiego, w 1848 zbunto­wały się przeciw panowaniu Danii i zostały zajęte przez wojska pruskie ściągnięte tam przez Związek Niemiecki, który rościł pre­tensje do obu księstw. Szwedzka pomoc wojskowa, groźba interwencji floty Wielkiej Brytanii i akcja dyplomatyczna Rosji pomog­ły Danii wyegzekwować swe prawa do Szlez-wiku-Holsztynu (1850) i uzyskać gwarancje niepodzielności obu księstw. Jednak na początku 1864 wojska pruskie dowodzone przez księcia Fryderyka Karola (1828-1885) i wspomagane przez Austriaków najechały Szlezwik-Holsztyn i bez większych trudności zajęły księstwa, l sierpnia 1864 Dania popro­siła o pokój i zrezygnowała ze swych praw do spornych księstw, które na mocy traktatu z Gastein z 1865 przeszły pod wspólne panowanie Prus i Austrii. Premier pruski, Otto von Bismarck (1815-1898), pragnął przyłączyć księstwa do Prus i szukał sposo­bów przejęcia austriackiej administracji Szle­zwiku (Holsztyn pozostawał pod administra­cją Prus, po wojnie pod panowanie Prus przeszło również księstwo Lauenburg). Patrz

także SlEDMIOTYGODNIOWA WOJNA 1866.