DUŃSKO-SZWEDZKA WOJNA

DUŃSKO-SZWEDZKA WOJNA 1497-1500.

Gdy Jan I (1455-1513) został w 1483 wy-

brany na króla Danii i Norwegii, miał stać się również królem Szwecji, zgodnie z po­stanowieniami unii kalmarskiej, która połą­czyła korony tych trzech państw. Szwedzki regent Steń Sture Starszy (1440?-1503) nie zgodził się na uznanie Jana I władcą Szwecji. Zniecierpliwiony postępowaniem Sturego i niehonorowaniem unii kalmarskiej, Jan w 1497 wyprawił się do Szwecji, zajął oś­rodek polityczny unii, Kalmar. Sture obiegł Uppsalę, miejsce koronacji królów szwedz­kich. Duńczycy pokonali posiłki z Dalar-ne'u zdążające na pomoc Sturemu. W tej sytuacji Sture uznał swoją przegraną i zawarł pokój na dobrych dla siebie warunkach: uzyskał władzę nad Finlandią i obiema Botniami (ziemie wokół Zatoki Botnickiej). Jan został koronowany. Patrz także duń­sko-szwedzka wojna