DUŃSKO-SZWEDZKA WOJNA

DUŃSKO-SZWEDZKA WOJNA 1643-1645.

Obawa wywołana sukcesami odniesionymi przez Szwedów w 1642 w TRZYDZIESTO­LETNIEJ WOJNIE skłoniły króla Danii Chrystiana IV (1577-1648) do zawarcia porozumienia z cesarzem Świętego Cesar­stwa Rzymskiego Ferdynandem III (1608--1657). W odpowiedzi szwedzkie wojska pod dowództwem Lennarta Torstenssona (1603-1651) zaniechały marszu na Wiedeń, skierowały się na obszary nadbałtyckie i szy­bko zdobyły Szlezwik-Holsztyn oraz Jut-landię. Pokonawszy l lipca 1644 w bitwie morskiej flotę szwedzką i holenderską, Duń­czycy zablokowali okręty szwedzkie w Za­toce Kilońskiej, później jednak w pobliżu wyspy Lolland floty holenderska i szwedzka zaatakowały i zniszczyły 17 okrętów duń­skich. Po zajęciu przez Szwedów dużej części Danii Chrystian musiał przyjąć cięż­kie warunki pokoju zawartego w 1645 w Bromsebro. Dania oddała Gotlandię i Ozylię (dwie wyspy na Bałtyku), część Norwegii i zwolniła towary szwedzkie z op­łat za żeglugę przez Sund.