ETIOPIA, EKSPEDYCJA BRYTYJSKA DO ETIOPII

etiopia, ekspedycja brytyjska do etio­PII 1867-1868. Drobny etiopski (abisyń-ski) wódz plemienny Kassa doszedłszy dro­gą podbojów do potęgi, koronował się

w 1855 na cesarza Teodora (Tewodros) II (1818-1868). Panowanie początkowo zapo­wiadało się obiecująco: zreformował system prawny i administracyjny wykorzystując w tym celu rywalizację między morskimi mocarstwami o wpływy handlowe i poli­tyczne. W późniejszych latach cesarz stawał się coraz bardziej niezrównoważony i nie­obliczalny. Rozdrażniony brakiem odpowie­dzi królowej brytyjskiej Wiktorii (1819--1901) na jego list w sprawie zwiększenia pomocy brytyjskiej, Teodor uwięził w 1867 kilku urzędników brytyjskiego konsulatu w Magdali, stolicy kraju. Brytyjsko-indyjska ekspedycja zbrojna pod dowództwem Roberta C. Napiera (1810-1890) wylądowała w etiop­skim porcie Zejla (Żuła) nad Morzem Czer­wonym, ruszyła w głąb kraju, przeszła przez góry i pozyskała sprzymierzeńców wśród opozycyjnych plemion. Napier wygrał bitwę z wojskami Teodora i 13 kwietnia 1868 zdobył szturmem stolicę Magdalę. Teodor popełnił samobójstwo. Napier uwolnił jeńców brytyj­skich, zburzył Magdalę i opuścił kraj. Patrz także etiopska wojna domowa i868-i8?2.