FRANCUSKA REWOLUCJA

FRANCUSKA REWOLUCJA 1848 (rewolucja lu­towa). Podobnie jak w przypadku FRANCUS­KIEJ REWOLUCJI 1830 równieý w 1848 obiektem powszechnej krytyki byù konser­watywny minister. Tym razem nastroje rewo­lucyjne szerzyùy siæ równieý wúród robotników, którzy obwiniali rzàd za brak dziaùañ majàcych

zaùagodziã kryzys ekonomiczny 1846-1847. Obwinianym ministrem byù Frangois Guizot (1787-1874), niepopularnym monarchà - król Ludwik Filip (1773-1850). Ze wzglædu na zakaz prowadzenia jawnej kampanii wyborczej do nadchodzàcych wyborów partie opozycyjne zorganizowaùy „kampaniæ bankietowà'. Najwa­ýniejsze takie zebranie wyznaczone byùo na 22 lutego 1848 w Paryýu, jednak król i Guizot nie wyrazili na nie zgody. Mimo to paryýanie tùumnie zgromadzili siæ na miejscu odwoùanego bankietu; nastæpnie wybuchùy walki uliczne. 23 lutego 1848 czæúã wojsk rzàdowych otworzyùa ogieñ do tùumu, ale inne zùoýyùy broñ lub przyùàczyùy siæ do walczàcych. Rewolucjoniúci zmusili Guizota do dymisji, a nastæpnego dnia abdykowaù Ludwik Filip. Izba Deputowanych powoùaùa rzàd tymczasowy - Komitet Bezpie­czeñstwa Publicznego - pod kierownictwem Alphonse'a de Lamartine'a (1790-1869). Rzàd ogùosiù powstanie Drugiej Republiki i usiùowaù speùniã wszystkie ýàdania; zorganizowaù warsz­taty narodowe, przyznaù prawo do pracy i zapo­wiadaù wybory powszechne. Rewolucja miaùa na ogóù charakter lokalny; odzew w kraju byù umiarkowany. Komisja Wykonawcza, ponow­nie z udziaùem Lamartine'a, zastàpiùa rzàd tymczasowy. Usiùowaùa speùniã dalsze ýàdania spoùeczeñstwa (maj 1848). Zlikwidowaùa jednak warsztaty narodowe, co doprowadziùo do po­wstania pozbawionych pracy robotników (Dni Czerwcowe, 23-26 czerwca 1848). Opracowaùa równieý demokratycznà konstytucjæ. Po no­wych wyborach zmieniù siæ znowu ukùad siù w Izbie Deputowanych: monarchiúci pokonali radykaùów w stosunku piæã do dwóch, a odùam umiarkowany - szeúã do jednego. Rewolucja dobiegùa koñca, a wkrótce podobny los spotkaù republikæ. W grudniu 1848 na prezydenta wybrano ksiæcia Ludwika Napoleona (1808--1873), konserwatystæ. Druga Republika prze­staùa istnieã w 1852 na skutek mistrzowskiego zamachu stanu Ludwika Napoleona, który ustanowiù Drugie Cesarstwo i ogùosiù siæ cesa­rzem Napoleonem III.