FRANCUSKA REWOLUCJA

FRANCUSKA REWOLUCJA 1848 (rewolucja lu­towa). Podobnie jak w przypadku FRANCUS­KIEJ REWOLUCJI 1830 również w 1848 obiektem powszechnej krytyki był konser­watywny minister. Tym razem nastroje rewo­lucyjne szerzyły się również wśród robotników, którzy obwiniali rząd za brak działań mających

załagodzić kryzys ekonomiczny 1846-1847. Obwinianym ministrem był Frangois Guizot (1787-1874), niepopularnym monarchą - król Ludwik Filip (1773-1850). Ze względu na zakaz prowadzenia jawnej kampanii wyborczej do nadchodzących wyborów partie opozycyjne zorganizowały „kampanię bankietową'. Najwa­żniejsze takie zebranie wyznaczone było na 22 lutego 1848 w Paryżu, jednak król i Guizot nie wyrazili na nie zgody. Mimo to paryżanie tłumnie zgromadzili się na miejscu odwołanego bankietu; następnie wybuchły walki uliczne. 23 lutego 1848 część wojsk rządowych otworzyła ogień do tłumu, ale inne złożyły broń lub przyłączyły się do walczących. Rewolucjoniści zmusili Guizota do dymisji, a następnego dnia abdykował Ludwik Filip. Izba Deputowanych powołała rząd tymczasowy - Komitet Bezpie­czeństwa Publicznego - pod kierownictwem Alphonse'a de Lamartine'a (1790-1869). Rząd ogłosił powstanie Drugiej Republiki i usiłował spełnić wszystkie żądania; zorganizował warsz­taty narodowe, przyznał prawo do pracy i zapo­wiadał wybory powszechne. Rewolucja miała na ogół charakter lokalny; odzew w kraju był umiarkowany. Komisja Wykonawcza, ponow­nie z udziałem Lamartine'a, zastąpiła rząd tymczasowy. Usiłowała spełnić dalsze żądania społeczeństwa (maj 1848). Zlikwidowała jednak warsztaty narodowe, co doprowadziło do po­wstania pozbawionych pracy robotników (Dni Czerwcowe, 23-26 czerwca 1848). Opracowała również demokratyczną konstytucję. Po no­wych wyborach zmienił się znowu układ sił w Izbie Deputowanych: monarchiści pokonali radykałów w stosunku pięć do dwóch, a odłam umiarkowany - sześć do jednego. Rewolucja dobiegła końca, a wkrótce podobny los spotkał republikę. W grudniu 1848 na prezydenta wybrano księcia Ludwika Napoleona (1808--1873), konserwatystę. Druga Republika prze­stała istnieć w 1852 na skutek mistrzowskiego zamachu stanu Ludwika Napoleona, który ustanowił Drugie Cesarstwo i ogłosił się cesa­rzem Napoleonem III.