FRANCUSKO-AUSTRIACKA WOJNA

FRANCUSKO-AUSTRIACKA WOJNA 1477--1493. Po śmierci Karola Śmiałego bur-gundzkiego (1433-1477) (patrz burgundz-KO-SzwAjCARSKA wojna 1474-1477) król Fran-cji Ludwik XI (1423-1483) stale dążący do powiększenia terytorium swego kraju, zgło­sił pretensje do Burgundii. Na przeszkodzie tym planom stanęło małżeństwo Marii Bur-gundzkiej (1457-1482), córki i sukcesorki Karola Śmiałego, z austriackim arcyksię-ciem Maksymilianem (1459-1519). Ludwik zajął sporne ziemie, ale wojska Marii od­niosły zwycięstwo nad jego armią pod Tour-nai (1477). Później toczyły się sporadyczne działania wojenne, w ich trakcie Maksy­milian miał ponadto kłopoty z Niderlan­dami (patrz niderlandzka wojna domo­wa 1477-1492). Francuzi, zwyciężeni w nie­wielkiej bitwie pod Guinegate (1479), zgo­dzili się na rozejm, ale w tajemnicy wspomagali zbuntowane miasta flamandz­kie stawiające opór Maksymilianowi i przy­czynili się do narzucenia mu upokarza­jącego traktatu z Arras (1482). Zgodnie z warunkami traktatu, w celu zapewnienia stałej przychylności i współpracy Francji w kwestii flamandzkiej, Maksymilian zgo­dził się wydać swą córkę, będącą jeszcze dzieckiem, za delfina Francji i od razu przekazać jej posag w postaci Burgundii, Artois i Franche-Comte. Syn Maksymilia­na, Filip (1478-1506), zostawszy w ten sposób „Burgundczykiem bez ziemi', starał się poprzez swoich przedstawicieli rządzić opornymi Niderlandami, wciąż wspomaga­nymi przez Francję. Główny ciężar kło­potów z Niderlandami musiał dźwigać jego ojciec, który przerwał wojnę z Francją, by walczyć z Niderlandami. W 1486, już jako cesarz-elekt Świętego Cesarstwa Rzym­skiego, zajął St. Omer we Flandrii. Austria dokonała dwóch nieudanych najazdów (1486, 1487) i zawarła pokój z Francją (1489), po czym Maksymilian musiał się zająć nowym buntem we Flandrii. Po jego stłumieniu podjął na nowo wojnę z Fran­cją; armia austriacka zwyciężyła francuską pod Dournon w 1493, w tym samym roku traktatem pokojowym z Senlis Francja przekazała Austrii Artois i Franche-Comte. Maksymilian odzyskał córkę, którą delfin porzucił dla bretońskiej księżniczki (patrz „szalona wojna' 1488-1491), zawarł także porozumienie o nieagresji oraz o wspólnym zarządzaniu niektórymi fortami przygrani­cznymi. Zgodnie z umową Francja miała sprawować nad nimi władzę wojskową, a Filip - administracyjną. Burgundia je­dnakże pozostała na stałe posiadłością fran­cuską. Patrz także francusko-burgundzkie

WOJNY 1464-1465, 1467-1477.