GLENDOWERA BUNT

GLENDOWERA BUNT 1402-1409. W Cza­sach panowania króla Henryka IV (1367-1413) wybuchły liczne bunty, z któ­rych najbardziej krwawy był bunt Owena Glendowera (1359P-1416?), zdolnego do­wódcy i jednego z najpotężniejszych panów walijskich. Glendower szybko wyparł wojska Henryka z zamków i miast Walii, w czym sprzyjali mu mieszkańcy oburzeni wysokimi podatkami i nieudolną administracją. W 1400 Glendower ogłosił się księciem Walii, w 1402 zyskał poparcie Edmunda de Mortimera (1367-1409), a w 1403 - angiel­skiego rodu Percych (patrz percy^jego bunt 1403). Gdy zdobył w 1404 zamki w Aberyst-wyth i Harlech, mające duże znaczenie strategiczne, uznał go król Francji Karol VI (1368-1422) i zawarł z nim porozumienie. W latach 1405-1409 wojska Glendowera ponosiły porażki. Posiłki francuskie, które przybyły w sierpniu 1405, wkrótce powró­ciły na kontynent. Anglicy odbili Aberyst-wyth i Harlech. Załamany Glendower uciekł w góry Walii, gdzie ukrywał się do końca życia.