GOCKA WOJNA

GOCKA WOJNA 534-554 (wojna z Ostro­gotami w Italii). Po śmierci zdobywcy Italii, króla Ostrogotów, Teodoryka Wielkiego (454P-526), rządy w Italii sprawowali jego nieudolni następcy. Mając nadzieję na zjed­noczenie zachodniego (Italia) i wschodniego (Bizancjum) cesarstwa rzymskiego, cesarz Justynian I (483-565), którego siedzibą był Konstantynopol (Stambuł), mianował swego najbardziej utalentowanego generała Beli-zariusza (505?-565) dowódcą armii wypra­wionej do Italii przeciw Ostrogotom. Wojs­ka cesarskie najechały i zdobyły Sycylię, wylądowały w południowej Italii, wyruszyły na północ i w 536 zdobyły Neapol i Rzym. W tym ostatnim przetrwały roczne oblęże­nie (537-538). Armia bizantyjska skierowała się następnie na północ. W 539 do północnej

Italii wtargnęli Frankowie, pobili oni pod Ticinum Gotów i wojska cesarskie, ale w następstwie epidemii wycofali się do Galii. Belizariusz obiegł króla Gotów Witigesa (wzmian. 536-539) w Rawennie, który pod­dał się w 540; wzięty do niewoli Witiges został przekazany do Konstantynopola, do niego na wezwanie cesarza wrócił w 541 również Belizariusz (Justynian obawiał się, że Belizariusz mógłby zostać cesarzem za­chodniego cesarstwa rzymskiego). Zdobycie większości gockich warowni zwiastowało koniec wojny, ale na tronie Gotów zasiadł Totila (Baduila; zm. 522), siostrzeniec Wi­tigesa. Przystąpił on do odzyskiwania miast i twierdz zdobytych przez wojska cesarskie i wkrótce opanował większą część Italii. Na prośbę Justyniana Belizariusz wrócił, by poprowadzić pięć kampanii przeciw Gotom; największym sukcesem było zdobycie Rzy­mu, którego jednak nie zdołał utrzymać. Po ponownym odwołaniu Belizariusza Totila rozszerzył swoje panowanie na Sycylię, Sar­dynię i Korsykę. W 552 Justynian ponowił wysiłki mające na celu odzyskanie Italii, wysyłając na Adriatyk silną flotę i armię pod dowództwem Narsesa (478?-573). Prze­kroczywszy Apeniny w lipcu 552, w drodze do Rzymu, około 20-tysięczna armia Narsesa odniosła w bitwie pod Tadinae (w pobliżu Gubbio, Włochy) zwycięstwo nad liczącymi około 15 tysięcy ludzi siłami Gotów dowo­dzonymi przez Totilę, który zginął. Po­zbawieni przywódcy Goci wkrótce poddali się Narsesowi w Rzymie i w innych mias­tach Italii, która na krótki okres dostała się pod panowanie Justyniana. Większa część kraju była zrujnowana, lecz wojna opróżniła również skarbiec Justyniana. Patrz także teodoryka wojna z odo akrem 439-493; wandalów i rzymian wojna w afryce północnej