GUPTÓW DYNASTII PODBOJE

GUPTÓW DYNASTII PODBOJE 320-467. Po

załamaniu się imperium Mauriów (patrz mau-

riów imperium podboje 325-232 _P._n.e.) jednym z państw utworzonym przez obcych najeźdź­ców w Indiach było państwo Kuszanów, założone przez azjatyckich nomadów około 40 n.e. W III w. państwo to zaczęło podupa­dać, a w okresie gdy Ćandragupta I (zm. 335) wraz z ręką księżniczki Lićchawi odziedziczył królestwo Magadhy (ok. 320), było już bardzo słabe. Ćandragupta poszedł w ślady poprzed­nika, powiększając królestwo od strony za­chodniej - w chwili jego śmierci państwo sięgało po Allahabad. Jego syn Samudragupta (ok. 330-380) rozszerzył obszar królestwa na wschodzie po Assam, a na zachodzie do granicy z Pendżabem, zmusił do hołdu 12 królestw położonych na równinie Dekanu i walczył z Sakami (Scytami), dotarł do ich stolicy Udźdźajn (w dzisiejszym stanie Ma-dhja-Pradesz). Jego syn Ćandragupta II (wzmian. 380-414) powiększył posiadłości Guptów, podbijając pozostałości królestwa Saków (w obecnym stanie Bombaj). Ze stolic Pataliputra (Patna) i Udźdźajnu dynastia Gup­tów panowała nad całym obszarem północ­nych Indii z wyjątkiem północno-zachodniego krańca, gdzie znajdowały się przejścia, przez które stale wdzierali się najeźdźcy. Ustawiczne najazdy Białych Hunów (Heftaktów) dopro­wadziły w końcu w drugiej połowie VI w. do upadku królestwa. Zarówno północne, jak i południowe Indie wróciły do stanu sprzed okresu Mauriów, to znaczy rozpadły się na małe państwa, walczące między sobą o pano­wanie nad szlakami handlowymi i portami - na północy w dolinach rzek Indus i Ganges, na południu, w przybrzeżnych regionach poniżej Zwrotnika Raka. Patrz także ćaluk-jów dynastii wojny 543-555; ćalukjów woj­na przeciw harszy