HABSBURSKO-CZESKA WOJNA

HABSBURSKO-CZESKA WOJNA 1274-1278.

W 1246 wygasła w Austrii dynastia Baben-bergów. Cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego Rudolf I Habsburg (1218-1291) uwa­żał, że jako cesarz ma prawo do austriackich ziem, natomiast innego zdania był król czeski Przemysł Otokar II Wielki (1230?-1278). Jego ojciec Wacław I i on sam w latach 1251-1269 włączyli Austrię, Styrię i Krainę do Czech. W 1274 sejm w Ratyzbonie uznał za nieprawne zdobycze Przemyśla, a Rudolf, w 1276 wyruszył przeciw Przemysłowi. Do Rudolfa przyłączyli się również rycerze ba­warscy. Rudolf rozpoczął oblężenie Wiednia ufortyfikowanego przez Przemyśla. Rycers­two austriackie opuściło Przemyśla, a w Cze­chach wybuchł bunt rodu Yitkowców prze­ciw niemu. Bawarscy rycerze zdobyli bogate zapasy żywności w Klosterneuberg w pobliżu Wiednia, z których wojska Rudolfa korzy­stały w czasie oblężenia. Odcięci od pomocy z Czech, wiedeńczycy poddali się i uznali Rudolfa za swego władcę. Po kilku porażkach Przemysł zrzekł się wszystkich ziem, z wy­jątkiem Czech i Moraw (1276). Zgnębiony stratami i uznaniem zwierzchnictwa Rudolfa nad Morawami i Czechami, Przemysł sprzy­mierzył się z książętami polskimi i wscho-dnioniemieckimi. Odrzucił wezwanie Rudo­lfa do negocjacji i ruszył na Wiedeń. Wojska Rudolfa wzmocnione siłami Alzacji i Szwabii przystąpiły do walki i zwyciężyły armię Prze-mysła w bitwie pod Marchfeld (Durnkrut w Dolnej Austrii) 26 sierpnia 1278; Przemysł zginął w walce. Następca Przemyśla, król Wacław II (1271-1305), przywrócił Czechom potęgę i świetność, a Rudolf utrwalił swoje zdobycze dzięki politycznym małżeństwom swoich dzieci.