HOLENDERSKO-INDIAŃSKIi WOJNY

HOLENDERSKO-INDIAŃSKIi WOJNY 1655- W czasie nieobecności Petera Stuyve-santa (1592-1672), gubernatora holender­skiej kolonii Nowe Niderlandy (większa część obecnego Nowego Jorku i New Jersey), 7 września 1655 doszło w Manhattanie do zatargu między Holendrami a Indianami. Wybuchła wojna, która rozszerzyła się potem na Esopus, na Long Island. Wkrótce wrócił Stuyvesant, zawarł pokój ograniczający dzia­łania wojenne przez Indian, z których wielu należało do Algonkinów (patrz algonkiń-sko-holenderska wojna 1641-1645). Manhat­tan nigdy już nie doświadczył ataku Indian, natomiast najazdy Indian na Esopus w maju 1658 zmusiły osadników do zwrócenia się do Stuyvesanta z prośbą o pomoc. Gubernator ponownie doprowadził do pokoju z Indiana­mi i sam nadzorował budowę palisady obron­nej, jednak jeszcze raz musiał przyjść z po­mocą osadnikom z Esopusu, gdyż Indianie w sierpniu 1658 zaatakowali ich ponownie. Wojsko Stuyvesanta zmusiło Indian do uleg­łości. Indianie nie chcieli jednak pogodzić się z ciężkimi warunkami pokoju i w 1663 wznowili walki w pobliżu Esopusu. Wojska holenderskie zmusiły Indian do kapitulacji podpisania w 1664 traktatu, na mocy którego dolinę Esopus dostali osadnicy.