HONDURASKO-NIKARAGUAŃSKA WOJNA

HONDURASKO-NIKARAGUAŃSKA WOJNA Jose Santos Zelaya (1853-1919), któ­ry został prezydentem Nikaragui w wyniku liberalnej rewolty w 1893, rządził krajem jak prawdziwy dyktator i mieszał się do spraw innych państw Ameryki Środkowej, które chciał siłą zjednoczyć pod swoim przewodnictwem. W 1903 konserwatywny przywódca honduraski, Manuel Bonilla (1849-1913), obalił popierany przez Zelayę liberalny rząd Hondurasu i został prezyden­tem. W 1903 powstańcy hondurascy, otrzy-mawszy od Zelayi pomoc, usiłowali usunąć Bonillę; honduraskie wojska rządowe ściga­jąc powstańców najechały Nikaraguę. Zelaya domagał się odszkodowań wojennych, ale Honduras odmówił płacenia jakichkolwiek reparacji, armia nikaraguańska wkroczyła więc na terytorium Hondurasu i 18 marca 1907 stoczyła i wygrała bitwę pod Namasi-

gue; w bitwie po raz pierwszy w historii Ameryki Środkowej posługiwano się kara­binami maszynowymi. Wojska Nikaragui zajęły stolicę Hondurasu, Tegucigalpę. Bo-nilla uciekł do Stanów Zjednoczonych. Na czele nowego rządu honduraskiego Zelaya postawił Miguela R. Davilę (zm. 1927). Patrz także honduraska wojna domowa