HUKBALAHAPY POWSTANIE

HUKBALAHAPY POWSTANIE 1946-1954.

W latach trzydziestych XX w. w bogatych rolniczych okręgach środkowej części wyspy Luzon na Filipinach, gdzie bezrolni chłopi domagali się reform, działali aktywiści ko­munistyczni i socjalistyczni. Gdy Japończycy zajęli Filipiny w 1942 (patrz światowa wojna ii na oceanie spokojnym 1941-1945) wielu mieszkańców Filipin wstąpiło do oddziałów partyzanckich zwanych Hukba-lahap - Ludowa Armia przeciw Japonii (Hukowie). Pod przewodnictwem komunis­tów Hukowie zabili tysiące japońskich żoł­nierzy i filipińskich kolaborantów. W 1945 opanowali większość dużych posiadłości ziemskich w środkowej części Luzon i po­wołali miejscowy rząd, który zbierał podatki na własne cele i kierował się własnymi prawami. Po zakończeniu ŚWIATOWEJ WOJNY II w kwietniu 1946 odbyły się wybory, w wyniku których sformowano nowy rząd Filipin, który miał rozpocząć swoją działalność 4 lipca po uzyskaniu niezależności od Stanów Zjednoczonych. Hukowie wzięli udział w wyborach, jeden z ich kandydatów został wybrany do Kon­gresu Filipin, jednakże wkrótce potem zo­stał usunięty. Rozjątrzeni Hukowie wrócili do kryjówek w dżungli i rozpoczęli działania zbrojne skierowane przeciw rządowi cent

ralnemu. Szeregi ich zasiliło wielu sym­patyków, a wojska rządowe nie mogły ich wytropić. W 1950 Hukowie ocenili, że mają dość sił, by zaatakować Manilę, stolicę Filipin. Tuż przed rozpoczęciem ataku poli­cja odkryła ich tajną kwaterę główną w sto­licy i aresztowała wszystkich politycznych przywódców w mieście, wobec czego natar­cie zostało odwołane. W rym samym czasie Stany Zjednoczone zaczęły dostarczać armii rządowej Filipin duże ilości broni i sprzętu, dzięki czemu wzrosła skuteczność jej dzia­łań. Po wyborze w 1953 Ramona Mag-saysaya (1907-1957) na prezydenta i wpro­wadzeniu reform Hukowie stracili wielu zwolenników. W 1954 przywódca Huków oddał się w ręce władz kończąc w ten sposób długotrwałe powstanie.