HURYTÓW PODBOJE

HURYTÓW PODBOJE ek. 1700-ok. 1500 p.n.a. Od początku II tysiąclecia Huryci (lud pochodzenia niesemickiego) wyruszyw­szy najprawdopodobniej z Kaukazu, stop­niowo osiedlali się w północnej Mezopota­mii i na obszarach na wschód od rzeki Tygrys, tworząc małe państewka typu feu­dalnego. Około 1700 p.n.e. po zjednoczeniu tych państewek zrzucili jarzmo władców semickich i opanowali tereny między jezio­rem Wan a górami Zagros. Zakładali ośro­dki handlowe i nadal napierali na zachód i południe, aż wreszcie około 1500 opano­wali wschodnią Anatolię (obecnie Turcja) i północną Syrię. Imię tego ludu upamiętnia Hurri - nazwa obszaru w północnej Mezo­potamii. Tutaj oraz w Anatolii i północnej Syrii powstało huryckie królestwo Mitanni, które około 1470 walczyło z Egiptem o pa­nowanie nad Syrią i zostało zwyciężone przez króla Egiptu Totmesa III (wzmian. ok. 1500-1447) (patrz megiddo, pierwsza bitwa pod megiddo ok. 1469 p.n.e.). Później Egipt i królestwo Mitanni zawarły przymie­rze, które okazało się nieskuteczne, gdy Hetyci i Asyryjczycy zaatakowali państwo Hurytów (patrz asyryjsko-huryckie wojny

ok. 1350-1245 p.n.e.; HETYCKO-HURYCKIE WOJNY ok. 1620-ok. 1325 p.n.e.). Po 1350 z Mitanni pozostało tylko małe państwo Hanilgabat, które podbili Asyryjczycy około 1245. Około 1000 p.n.e. Huryci utracili na Bliskim Wschodzie odrębność etniczną.