IRLANDZKIE NAJAZDY NA BRYTANIĘ

IRLANDZKIE NAJAZDY NA BRYTANIĘ 395--405. Okupowana przez Rzymian Brytania narażona była nie tylko na najazdy Sasów, Piktów i innych ludów, ale również na krótko­trwałe wypady z zachodu, z Irlandii. Mieszkań­cy Irlandii (zwani wówczas Szkotami), za panowania Nialla od Dziewięciu Zakładników

(zm. 405), króla Irlandii z końca IV w., podejmowali najazdy z Strathclyde na południu Walii, pustosząc przybrzeżne wsie i uprowa­dzając tysiące niewolników. Najsłynniejszy z nich to Bryt imieniem Patrycjusz, który został pojmany około 400 i zmuszony do pasania świń. Patrycjusz uciekł, a później powrócił do Irlandii już jako św. Patryk (389P-461P). Około 400 władca Gynedd, naj­bardziej na północ wysuniętego królestwa Walii, wypędził „Szkotów'; później najazdy ich były coraz rzadsze, aż wreszcie ustały. Jako prapradziadek św. Kolumbana (521-597), irlandzkiego założyciela klasztoru na wyspie łona (563) i apostoła celtyckiej chrystianizacji, Niall przyczynił się pośrednio do chrystiani­zacji Wysp Brytyjskich. Patrz także sasów najazdy ok. 205-309.