IZAURYJSKA WOJNA

IZAURYJSKA WOJNA 492-498. Zenon (426-491), cesarz wschodniego cesarstwa rzymskiego (bizantyjskiego), pochodził z Izaurii, górzystej krainy położonej w obec­nej południowej Turcji. Zenon obsadził wieloma współziomkami kluczowe stanowi­ska w cesarstwie. Po jego śmierci nowy cesarz Anastazjusz I (430P-518) usunął ich wszystkich, a także oddziały izauryjskie z Konstantynopola (Stambuł). Działania te spowodowały wybuch powstania Izaurów, dzikiego i wojowniczego ludu. Izaurowie najechali zachodnią Anatolię (obecnie Tur­cja). Wojska Anastazjusza (złożone głównie z Gotów) rozbiły Izaurów w bitwie pod Cotyaeum (Kutahya) i zmusiły ich do od­wrotu do Izaurii (493). Choć liczebnie Izau­rowie znacznie ustępowali wojskom cesar­skim, nie zrezygnowali z walki. W końcu wszystkie punkty oporu Izaurów zostały zniszczone. Masowo przesiedlili się do Tra-cji; po tej klęsce już nigdy nie odgrywali większej roli.