JANCZARÓW BUNT

JANCZARÓW BUNT 1807-1808. Wobec Ilie-lojalności janczarów sułtan turecki Selim III (1761-1808) wydał w 1805 dekret powołujący pułki „nowego systemu', szkolone według ówczesnego wzoru francuskiego. Europejscy janczarzy gwałtownie sprzeciwili się temu i dekret odwołano. W 1807 przeciw wprowa­dzeniu mundurów wzorowanych na europej­skich zbuntowały się wojska pomocnicze (jamakowie), do których przyłączyli się jan­czarzy. Działalność reformatorów, wywodzą­cych się z rady sułtana lub rządu, zahamowa­ło orzeczenie wielkiego muftiego stwierdzają­ce, że nowe mundury są sprzeczne z prawem muzułmańskim. Reformatorów postawiono przed sądem i stracono, a Selim utracił tron. Na krótko władzę przejął krewny byłego sułtana, Mustafa IV (1779-1808). Kiedy wkrótce potem zwolennicy Selima zdobyli szturmem pałac, okazało się, że z rozkazu Mustafy Selim został uduszony. Wzburzeni janczarzy udusili Mustafę cięciwą łuku i og­łosili sułtanem Mehmeda II (1784-1839). Nowym wielkim wezyrem został przywódca janczarów, który z zapałem wprowadził „no­wy system' Selima. Janczarzy okazali się wówczas równie chytrzy co uparci; pozornie zgodzili się, ale następnie pojmali wielkiego wezyra i zamordowali go. W ten sposób udało się im odwlec likwidację korpusu janczarskie-go na niecałe dwadzieścia lat.