JAPOŃSKA WOJNA DOMOWA

JAPOŃSKA WOJNA DOMOWA 1331-1333.

Do władzy nad Japonią dążył z jednej strony dwór cesarski w Kioto, a z drugiej strony wojskowa administracja centralna - bakufu - z siedzibą w Kamakurze. Szogunat rodu Hojo sprawował rzeczywistą władzę przez dziesiątki lat, ale wzbudził nieufność i nie­zadowolenie nawet wśród swoich stronni­ków z rodu Minamoto. W 1331 szpiedzy szogunatu wykryli, że cesarz Godaigo (1287-1339) zamierza obalić bakufu. Cesarz usiłował stawić opór wysłanym przeciw niemu wojskom, został jednak ujęty w 1332 i zesłany na wygnanie na jedną z wysp Oki. Na jego miejsce cesarzem został książę Kazuhito. W rok później Godaigo uciekł, wrócił na rodzimą wyspę i wznowił walkę. Wojownicy z całej Japonii zebrali się wokół cesarza Godaigo i udzielili mu poparcia. Zbiegło do niego również wielu wysokich

oficerów z bakufu. Jego zwolennicy prowa­dzili wojnę podjazdową. Takauji Ashikaga (1305-1358), wódz z rodu Minamoto, który miał poprowadzić armię przeciw cesarzowi, przeszedł wraz z wojskiem na jego stronę. Wspólnie z jeszcze jednym byłym wodzem bakufu Yoshisadą-Nittem (1301-1338) oba­lili szogunat Hojo. Ashikaga zdobył Kioto, a Nitti opanował i spalił Kamakurę. Pokój trwał jednak krótko, po paru latach kraj ponownie ogarnęły zamieszki (patrz japoń­skie wojny domowe