JAPOŃSKIE WOJNY DOMOWE

JAPOŃSKIE WOJNY DOMOWE 1560-1584.

Gdy szesnastoletni Nobunaga Oda (1534--1582) został daimyo regionu Owari we wschodniej Japonii, jego potężny sąsiad Yoshimoto, przywódca rodu Imagawa (1519-1560) sądził, że z łatwością uda mu się pokonać młodego władcę i zagarnąć jego posiadłości. W 1560 zebrał on wojska i na­jechał Owari, ale nie docenił Nobunagi; najeźdźcy mimo olbrzymiej przewagi liczeb­nej ponieśli klęskę, zostali wyparci z Owari, a ich przywódca zginął. Nobunaga zawarł następnie sojusz z Tokugawą lyeyasu (1542-1616), daimyo Mikawy oraz z daimyo Kari. Zapewniwszy sobie bezpieczeństwo na wschodzie, w 1562 Nobunaga skierował się na zachód i po dwóch latach podbił prowincję Mino. Następnie zaatakował Ise, na południu; wprawdzie nie zdołał jej pod­bić całkowicie, ale za namową utalentowa­nego generała Toyotomi Hideyoshiego (1536-1598) większość miejscowych daimyo zjednoczyła się pod sztandarem Nobunagi. W 1567 cesarz Ogimacki poprosił Nobunagę o ochronę wojskową Kioto, stolicy Japonii. W 1568 Nobunaga sprzymierzył się z Ashi-kagą Yoshiakim. Wkroczyli oni do Kioto. Yoshiaki został szogunem, a Nobunaga wi-ceszogunem. Obawiając się wzrostu siły centralnej władzy, wystąpili przeciw Nobu-nadze dawni sojusznicy oraz mnisi, nieraz potajemnie inpirowani przez Yoshiakiego; wierni pozostali jedynie lyeyasu i pomniejsi daimyo z Ise. W latach 1570-1573 doszło do wojen domowych. Między innymi armia lyeyasu została rozbita przez Takedę Shin-gena pod Mikatagahara w 1572 (jedna z naj­większych bitew tego okresu). W 1573 No­bunaga oblegał Yoshiakiego w Kioto, aż ten skapitulował. W następnych latach prowadził wojny mające na celu umocnienie hege­monii. W 1575 zwyciężył Takedę Katsuyorie-go w bitwie pod Nagashino, głównie dzięki nowej taktyce użycia muszkieterów. Podpo­rządkował sobie Kwanto na północnym wschodzie i obszar między Kwanto a pięcio­ma prowincjami wokół Kioto. W 1576 zdobył położone na wzgórzach Hieizan nad Kioto buddyjskie klasztory, które udzielały pomocy jego wrogom; bezlitośnie zburzył osady kla­sztorne i wymordował broniących się mni-chów-żołnierzy. Wiatach 1571-1580 oblegał klasztory Honganji i Ishiyama, po kapitulacji budynki klasztorów zniszczył. W 1582 w cza­sie przygotowań do wyruszenia z pomocą Hideyoshiemu walczącemu na wyspie Sikoku Nobunaga został zamordowany przez jednego z wasali, który sam ogłosił się szogunem. Hideyoshi zawarł korzystny rozejm z prze­ciwnikami na Sikoku i na czele ponad 30 tysięcy żołnierzy ruszył do stolicy, by po­mścić śmierć Nobunagi. W 1585 objął on urząd kwampaka (regenta) cesarstwa. Potom­kowie Nobunagi i członkowie jego dworu nie pogodzili się z przejęciem władzy przez tego prostego żołnierza, dawnego chłopa, i wystą­pili przeciw Hideyoshiemu; jeszcze raz przy­mierze rozbiło się na dwa zwalczające się ugrupowania. Hideyoshi zwyciężył dzięki dyplomacji i przewadze militarnej. W 1584 uznano go za pana całej Japonii. Pozycję jego wzmocnił traktat z lyeyasu. W 1590 cały kraj był już zjednoczony, a pojednawcza polityka Hideyoshiego w stosunku do dawnych wro­gów pozyskała mu ich wierność i poparcie.