JAWAJSKO-CHIŃSKO-HOLENDERSKA WOJNA

JAWAJSKO-CHIŃSKO-HOLENDERSKA WOJ­NA 1740-1743. Przez całe wieki chińscy kupcy handlowali z portami na wyspie Jawa. Po założeniu przez holenderską Kompanię Wschodnioindyjską głównej siedziby w Ba-tawii (Dżakarta), osiedlili się tam Chiń­czycy, którzy włączyli się aktywnie do han­dlu. Z czasem Chińczyków było więcej niż Europejczyków. Holendrzy zaniepokojeni szerzącym się bezrobociem Chińczyków za­częli przesiedlać ich na Cejlon oraz na Przylądek Dobrej Nadziei (Kraj Przyląd­kowy, Afryka Południowa). Gdy w 1740 Chińczycy w Batawii podnieśli bunt, dobrze uzbrojeni Holendrzy zabili wielu rebelian-tów. Chińczycy wsparci przez jawajskich powstańców rozpoczęli walkę na całej wy­spie; wojna wstrzymała produkcję cukru, a władcy Jawy wahali się, której stronie udzielić poparcia. Król Mataramu Pakubu-wono II (zm. 1743) poparł najpierw Chiń­czyków i jego wojska dokonały rzezi gar­nizonu holenderskiego w Kartusuro. Gdy zorientował się, że Holendrzy są dużo sil­niejsi - przeszedł na ich stronę. Do pokoju doszło po ustąpieniu Holendrom przez Pa-kubuwono północnego regionu przybrzeż­nego. Liczba Chińczyków znacznie się zmniejszyła, ale ci, co pozostali we własnych dzielnicach w portach i miastach Jawy do końca wieku, byli niezastąpionymi pośred­nikami handlowymi.