JULISKA WOJNA SUKCESYJNA

JULISKA WOJNA SUKCESYJNA 1609-1614.

Po úmierci ksiæcia Julichu Jana Wilhelma (zm. 1609) rozpoczæùa siæ walka o jego ziemiæ - ksiæstwa Julich, Kliwii, Marku i Berg. Jan Zygmunt (1572-1619) elektor

brandendurski i Wolfgang Wilhelm ksiàýæ Palatynatu Neuburskiego wysuwali swe roszczenia z tytuùu pokrewieñstwa ze zmar­ùym ksiæciem, natomiast elektor saski twier­dziù, ýe ksiæstwo jest lennem cesarskim, a cesarz Úwiætego Cesarstwa Rzymskiego chciaù przekazaã je Hiszpanii. Brandenburgia i Palatynat doszùy do porozumienia i po­stanowiùy wùadaã ksiæstwem wspólnie jako „posiadacze'. Austriacy pod wodzà Leo­polda (1586-1633), brata cesarza, zajæli ksiæstwo w 1609, ale w 1610 wojska ho­lenderskie oraz siùy niemieckich protes­tantów, z francuskà pomocà, wkroczyùy do ksiæstwa i wyparùy Austriaków, mimo ýe po zamordowaniu Henryka IV (1553-1610) Francja popieraùa Hiszpaniæ i Austriæ, l wrzeúnia 1610 poùàczone wojska holendersko-niemieckie zdobyùy twierdzæ Julich. W 1613 porozumienie „posiadaczy' dotyczàce wspólnych rzàdów rozpadùo siæ; Neuburczyk staraù siæ teraz o poparcie katolików. Wojska katolików i protestan­tów byùy gotowe do walki, do wojny jednak nie doszùo; zawarto pokój na mocy po­rozumienia w Kamen z 12 listopada 1614. Brandenburgia otrzymaùa ksiæstwa Kliwii i Marku (oraz Ravensburg), a Neuburczyk uzyskaù ksiæstwa Julich i Berg (oraz Ra-vensstein). Wùadca Neuburga, który prze­szedù na katolicyzm, staraù siæ szerzyã go wúród poddanych. Elektor brandenbu­rski, kalwin, sprawowaù na nowych zie­miach rzàdy bardziej tolerancyjne. Patrz takýe trzydziestoletnia wojna I6is-i648.