KALKA, BITWA NAP RZEKĄ KALKĄ

KALKA, BITWA NAP RZEKĄ KALKĄ 1223.

Gdy Czyngis-chan podbijał Chorezm (patrz MONGOLSKO-PERSKA  WOJNA PlERWSZA 1218-1221), inna armia mongolska pod wodzą słynnego Subedeja (zm. ok. 1258) ruszyła na zachód od Morza Kaspijskiego w kierun­ku Morza Azowskiego (patrz mongołów najazd na Ruś pierwszy 1221-1223). Ruscy książęta wraz z wodzami połowieckimi po­śpiesznie zgromadzili rzekomo 80-tysięczną armię (znalazły się w niej również niedobi­tki Kipczaków), nieprzygotowaną zupełnie do przeciwstawienia się mongolskiej strate­gii wojny błyskawicznej. Pozornym odwro-

tem Mongołowie wciągnęli te siły w głąb stepów. W 1223, w pobliżu ujścia Dniepru, nad rzeką Kałką rusko-połowieckie siły spotkały się za znacznie mniejszą armią dowodzoną przez Subedeja. Pozorny odwrót straży tylnej Mongołów zwabił część Rusi-nów oraz Połowców w zasadzkę, doszło do ich oskrzydlenia. Szarże ciężkiej jazdy i strzały łuczników złamały szyk rusko--połowiecki, pogromu dopełnił pościg. Re­szta sił ruskich broniła się przez 3 dni. Wbrew warunkom kapitulacji została ona wyrżnięta. Zwycięscy Mongołowie ruszyli na północ, wkrótce zawrócili i przewęd­rowali ok. 5000 km, by połączyć się w Persji z głównym trzonem armii dowodzonym przez Czyngis-chana. Patrz także mongol­ski najazd na europę