KASTYLIJSKA WOJNA DOMOWA

KASTYLIJSKA WOJNA DOMOWA 1474--1479. Wbrew porozumieniu z przyrodnim bratem, królem Kastylii i Leonu Henry­kiem IV (1425-1475), księżniczka Izabela (1451-1504) z Kastylii poślubiła (1469) księcia Ferdynanda Aragońskiego (1452--1516). Henryka IV nieustannie nakłaniano, aby wyznaczył na następczynię tronu swą rzekomą córkę Joannę la Beltraneja (1462-1530) z Portugalii. Po śmierci Hen­ryka w 1474, mimo wcześniejszejszego za­przysiężenia Joanny na królową Kastylii, na mocy porozumienia zawartego między grupą możnowładców i duchowieństwa a Izabelą i Ferdynandem, ci ostatni objęli wspólnie panowanie nad Kastylią i Leonem. Wielu baronów poparło jednak Joannę i - by wzmocnić jej pozycję - doprowadziło do zawarcia per procura małżeństwa Joanny z jej wujem, królem Portugalii Alfonsem V (1432-1481). Alfons wyprawił wojska por­tugalskie, które w 1475 zdobyły twierdzę Zamora w Leonie. Większe sukcesy odnios­ły jednak wojska kastylijskie, które zajęły ziemie opuszczone przez zbiegłych baronów i nakłoniły zbuntowane miasta do powrotu pod panowanie władców Kastylii. Następnie Kastylijczycy odzyskali Zamorę i ostatecz­nie zwyciężyli wojska Alfonsa w bitwie pod Toro w marcu 1476. Madryt, który popierał Joannę, poddał się władzy króla Ferdynan­da V i królowej Izabeli I. Gdy Alfonsowi nie udało się uzyskać pomocy z Francji, baronowie wynegocjowali korzystny traktat pokojowy z Trujillo, podpisany 14 września 1479, w którym zgodzili się na wspólne panowanie Ferdynanda i Izabeli. Alfons zrezygnował z roszczeń do tronu Kastylii, unieważnił małżeństwo z Joanną i oddał hiszpańskie posiadłości w Estremadurze i na Wyspach Kanaryjskich. Ferdynand i Izabela uznali portugalskie zdobycze w Afryce. Jo­anna wolała udać się do klasztoru w Por­tugalii niż poślubić jednorocznego syna jej władców.