KHMERÓW l CZAMÓW WOJNA

KHMERÓW l CZAMÓW WOJNA 1144-1150.

Surjawarman II (zm. ok. 1150), król im­perium Khmerów (mniej więcej Kambodża i Laos) wpadł w gniew, gdy Dai Viet - czyli Annam (północna część Wietnamu) - i kró­lestwo Czampa (środkowy Wietnam) zawar­ły pokój i Czampa odmówiło wzięcia udziału w najeździe na Dai Viet (patrz wietnam­czyków i khmerów wojna 1123-1130). W la­tach 1144-1145 armia Surjawarmana wkro­czyła do Czampy, zdobyła stolicę Czamów Yidżaję (Binh Dinh) i obaliła króla Dżaję Indrawarmana III (zm. 1145?); jego tron objął Surjawarman. Jednakże Czamowie w Pandurandze obwołali królem Rudrawar-mana (zm. 1147), a po jego śmierci jego syna Dżaję Hariwarmana I (zm. 1166 lub 1167). W odpowiedzi Surjawarman wypra­wił na Czamów swego najznakomitszego wodza Senapati Sankarę. Dżaja Hariwarman rozbił całkowicie tę armię pod Czakljang w dolinie Phanrang (w południowej części Wietnamu). W 1148 z Kambodży nadeszła następna wielka armia, która została rozbita pod Kajewem na równinie Wirapura. Sur­jawarman ogłosił wtedy królem Czampy swego szwagra Haridewę (zm. 1149?) i wy­prawił go z wojskiem. Dżaja Hariwarman ruszył na północ, zdobył Yidżaję i zwyciężył armię królestwa Khmerów oraz Czamów pod Mahisą, gdzie zginął także Haridewa i jego wodzowie. Dżaja Hariwarman został następnie koronowany w Yidżaji. Wojska Surjawarmana wysłane w 1150 do Czampy, poniosły klęskę. Patrz także czamów wojna domowa H50-1160.