KHMERÓWI CZAMÓWWOJNA

KHMERÓWI CZAMÓWWOJNA 1050-1051.

W królestwie Czampa (środkowy Wietnam)

i w południowej części królestwa Khmerów (Kambodża) panowała długoletnia anarchia; sytuacja wewnętrzna uległa poprawie w 1050, gdy król Czamów Dżaja Parames-warman (zm. 1060) i jego syn Juwaradża Mahasenapati (zm. ok. 1092) zgnietli po­wstanie w Pandurandze. Wojsko Juwaradżi zwyciężyło Khmerów, opanowało Sambhu-purę, gdzie zniszczyło wszystkie świątynie, a zdobyte skarby i jeńców ofiarowało świą­tyniom Mi-son. Działania te przyczyniły się do wybuchu powstania południowych Khmerów (1051) pod wodzą rozmaicie iden­tyfikowanego przywódcy - wasalnego króla Khmerów albo wodza Czamów - który uzyskał pomoc Czamów i zajął całą połu­dniową część cesarstwa. Przeciw powstań­com wysłano armie khmerskie dowodzone przez znakomitych wodzów, które niczego nie osiągnęły. W końcu naczelny wódz Khmerów rozbił powstańców; ich przywód­ca znalazł schronienie w królestwie Czampa. Zwycięscy Khmerzy ofiarowali zdobyte łupy świątyni Iswaran w Radżatirtha. Patrz także wietnamczyków i czamów wojna 1000-1044.