KOALICJI PIERWSZEJ WOJNA

KOALICJI PIERWSZEJ WOJNA 1792-1798.

Francuski Konwent Narodowy, uskrzyd­lony licznymi zwycięstwami odniesionymi w pierwszej fazie WOJEN REWOLUCYJ­NEJ FRANCJI, ofiarowywał pomoc wszyst­kim ludziom na świecie, którzy dążyli do wolności. Takie deklaracje w połączeniu z egzekucją króla Ludwika XVI (1754--1793) oraz otwarciem ujścia Skaldy dla francuskiego handlu skłoniły Wielką Bry­tanię, Holandię, Hiszpanię, Austrię, Prusy i Rosję do zawiązania pierwszej koalicji skierowanej przeciw Francji. Koalicja od­niosła pierwsze zwycięstwa pod Neerwin-den, Moguncją i Kaiserslautern; francuskie wojska zostały wyparte z austriackich Nider­landów. Francuzi zreorganizowali zdemo­ralizowaną niepowodzeniami armię, prze­prowadzili masową mobilizację i sformowali armię obywatelską. Nowa armia przeszła do ofensywy i zmusiła Prusaków do wycofania się za Ren. Rosja, zajęta konfliktami z Pol­ską, wycofała się w 1794 z koalicji. Sukcesy Francji zmusiły Holandię (przemianowaną na Republikę Batawską) do zawarcia pokoju w 1795; w ślad za Holandią poszły Prusy i Hiszpania podpisując w 1795 pierwszy i drugi traktat w Bazylei. Dwa lata później, po oblężeniu Mantui przez wojska francu­skie pod dowództwem Napoleona (1769--1821), Austria zawarła traktat w Campo Formio, w którym ustąpiła Francji austriac­kie Niderlandy.