KOLUMBIJSKA WOJNA PARTYZANCKA

KOLUMBIJSKA WOJNA PARTYZANCKA 1976. Rząd Kolumbii wprowadził w 1976 stan wyjątkowy, wymierzony przeciw lewi­cowym grupom partyzanckim, które usiło­wały wzniecić w kraju wojnę domową. Le­wicowe ugrupowania polityczne nadal sto-

sowały przemoc, w związku z czym rząd uchwalił surową „ustawę specjalną' (1978), która ograniczyła prawa obywatelskie; prze­ciw ustawie wystąpili liberałowie i prasa, l stycznia 1979 partyzancki Ruch 19 Kwiet­nia (M-19) - nazwa ruchu pochodzi od dnia, w którym ich osławiony bohater Gus-tavo Rojas Pinilla (1900-1975) przegrał wybory prezydenckie - zdobył ponad 5000 sztuk broni z głównego arsenału wojskowe­go w Bogocie, stolicy kraju. Aresztowano i uwięziono setki podejrzanych opozycjonis­tów lewicowych; krążyły pogłoski, że część z nich poddano torturom. Inny lewicowy ruch partyzancki, Kolumbijskie Rewolucyj­ne Siły Zbrojne, nasilił działania przeciw rządowi; jego członkowie niszczyli czołgi i podejmowali inne akcje zbrojne. W 1980 partyzanci z M-19 uprowadzili 15 osób - dyplomatów i inne osobistości - z przyję­cia dyplomatycznego w ambasadzie Repub­liki Dominikany w Bogocie. W zamian za wydanie zakładników partyzanci zażądali uwolnienia 311 więźniów politycznych i 50 milionów dolarów okupu. Porozumienie osiągnięto po 61 dniach negocjacji, po czym partyzanci zbiegli bezpiecznie do Hawany wraz z 12 zakładnikami, których tam zwol­nili. 18 marca 1981 w gwałtownej wymianie ognia z rządowymi wojskami kolumbijskimi zginęło wielu przywódców M-19, jednak M-19 i Kolumbijskie Rewolucyjne Siły Zbrojne oraz inne powstańcze ugrupowania nie przerwały działań wywrotowych. Dzia­łania odwetowe wymierzone w partyzantów grup lewicowych i lewackich prowadziły paramilitarne ugrupowania prawicowe (szwadrony śmierci). Uchwalona przez rząd amnestia dla partyzantów nie odniosła ta­kich skutków, jak oczekiwano (1982-1983). W 1982 na prezydenta wybrano Belisario Betancura Cuartasa (ur. 1923), konserwatys­tę. Rząd Cuartasa usiłował poprawić poziom życia najuboższych, zmniejszyć inflację i skłonić partyzantów do wzięcia udziału w pokojowym życiu politycznym kraju. Mimo spadku intensywności działań lewicy szwadrony śmierci nadal terroryzują ludzi podejrzanych o sympatie dla partyzantów. Również w latach dziewięćdziesiątych nie­pokoje społeczne, działalność mafii nar­kotykowych oraz ugrupowań partyzanckich nie pozwala uznać wojny partyzanckiej w Kolumbii za zakończoną. W 1992 prezy­dent Cesar Gaviria Trujillo wprowadził stan wyjątkowy, aby zaostrzyć walkę z lewackimi organizacjami i mafią narkotykową.