KOLUMBIJSKIE POWSTANIE

KOLUMBIJSKIE POWSTANIE 1948. 9 kwiet­nia 1948, w czasie konferencji panamerykań-skiej w Bogocie, stolicy Kolumbii, został zamordowany Jorge Eliecera Gaitan (1902-1948), popularny przywódca lewico­wego skrzydła liberałów. W ten sposób do wszystkich społecznych i politycznych prob­lemów Kolumbii doszła jeszcze polityczna walka między dwiema starymi partiami, liberałami i konserwatystami. Po morder­stwie w całym kraju rozpoczęły się rozruchy i akty wandalizmu (ten nagły wybuch aktów przemocy był zapewne skutkiem od dawna tłumionego niezadowolenia społecznego, wywoływanego wieloma problemami o lo­kalnym i ogólnonarodowym zasięgu). Ko­lumbia weszła w okres nieustannych po­wstań i bezprawia (okresowi temu nadano nazwę La Yiolencia), który trwał do 1958. W tym czasie życie straciło ponad 200 tysięcy ludzi, a szkody materialne szacuje się na ponad miliard dolarów. W 1950 prezydentem został Laureano Eleuterio Go-mez (1889-1965), zagorzały konserwatysta. W 1953 szef sztabu, generał Gustavo Rojas Pinilla (ur. 1900) dokonał zamachu stanu, usunął Gomeza i wprowadził rządy dyk­tatorskie. Jego skorumpowane i brutalne rządy przerwał w 1957 zamach stanu doko­nany przez juntę wojskową popieraną zarów­no przez liberałów, jak i konserwatystów. W 1958 powołano koalicyjny, liberalno-kon-serwatywny rząd (Front Narodowy), który przywrócił demokrację w kraju. Na czele rządu stanął nowy prezydent Alberto Lleras Camargo (ur. 1906), który zaczął powoli stabilizować rozchwianą gospodarkę kraju i wprowadził reformę rolną.