KORNUOWA PUCZ

KORNUOWA PUCZ 1917. Konserwatywni generałowie rosyjscy popierani przez Alek­sandra Kiereńskiego (1881-1970), który zastąpił księcia Gieorgija Lwowa (1861--1925) na stanowisku premiera w rządzie tymczasowym, postanowili ustanowić dyk­taturę wojskową i położyć kres rosnącej anarchii i rozprzężeniu w armii, które na­stąpiły po LUTOWEJ REWOLUCJI. Kie-reński zorientował się, że generał Ławr Korniłow (1870-1918), którego sam mia­nował naczelnym dowódcą, dąży do sprawo­wania jednoosobowej dyktatury; wobec tego zarzucił mu zdradę i zdymisjonował. W od­powiedzi Korniłow skierował do Piotro-grodu (Sankt Petersburg) oddziały kozackie, mając nadzieję, że zmieni sowiet (radę re­wolucyjną) i rząd tymczasowy na bardziej konserwatywny. Kiereński wycofał swoje poparcie dla prawicowego, wojskowego za­machu stanu i starał się uzyskać pomoc ze strony centralnego komitetu rad i sił lewi­cowych. Robotnicy, uzbrojeni przez bol­szewików i gotowi stawić opór Korniłowo-wi, nakłonili Kozaków do odstąpienia. Po pięciu dniach kontrrewolucja upadła (9-14 września 1917). Korniłowa aresztowano i uwięziono; zbiegł z Piotrogrodu po PAŹ­DZIERNIKOWEJ REWOLUCJI. Patrz ta­kże bolszewicka rewolucja 1917.