KOSTARYKAŃSKA REWOLUCJA

KOSTARYKAŃSKA REWOLUCJA 1917. Refor­mom proponowanym przez Alfredo Gon-zaleza Floresa (1877- po 1967), prezydenta wybranego w demokratycznych wyborach w 1913, przeciwstawił się generał Federico Tinoco Granados (1870-1931). Tinoco sta­nął na czele rewolty wojskowej, która obaliła Gonzaleza i jego rząd (27 stycznia 1917). Tinoco ustanowił dyktaturę wojskową; prze­ciw jego rządom wybuchło w kraju pow­stanie. Władze Stanów Zjednoczonych po­tępiły Tinoco i nie uznały jego rządu. Wobec groźby interwencji USA w maju 1919 Tinoco podał się do dymisji. Mniej więcej miesiąc później, w celu ochrony interesów amerykańskich, w Kostaryce wy­lądowała piechota morska USA. W 1920 przywrócono rząd demokratyczny z nowo wybranym prezydentem Julio Acostą Garcią (1872-1954). Rząd ten został uznany przez Stany Zjednoczone. W rok później Kos­taryka stała na progu wojny z Panamą z powodu zadawnionego sporu o granicę; gdy wojska panamskie wkroczyły na sporne terytorium na wybrzeżu Oceanu Spokoj­nego, wybuchły walki. Wojna została zażeg­nana, gdy przedstawiciele USA przekonali siły panamskie, by opuściły zajęte teryto­rium. Kostaryka zachowała te obszary, ale granicę ostatecznie ustalono dopiero w 1941.