KOWENANTU ZWOLENNIKÓW POWSTANIE

KOWENANTU ZWOLENNIKÓW POWSTANIE Po śmierci króla Anglii, Szkocji i Irlandii Karola II (1630-1685) tron odzie­dziczył Jakub II (1633-1701), zwany w Szkocji Jakubem VII. Jakub był katoli kiem; podejrzewano go zatem o chęć zmu­szenia Anglii i Szkocji do przejścia na katolicyzm, co nie przysporzyło mu sym­patii ani zaufania. W Szkocji Jakub prowa­dził politykę podobną do polityki ojca, Karola I (1600-1649), różnił się od niego tylko tolerancją dla katolicyzmu, i z tego powodu również spotkał się z opozycją. Książę Argyll, który daremnie próbował wzniecić powstanie zwolenników Kowenan­tu w Szkocji, został ujęty i stracony. Nie udało się to również księciu Monmouth, Jamesowi Scottowi (1649-1685) (patrz mon-moutha powstanie 1685). Angielski opór wobec prób tolerancji dla katolicyzmu na­brał charakteru międzynarodowego, gdy zaczął go popierać i finansować Wilhelm Orański (1650-1702), późniejszy król Ang­lii, Szkocji i Irlandii Wilhelm III. Gdy w 1688 Wilhelm i córka Jakuba II, królowa Maria II (1662-1694), wstąpili na tron (patrz wspaniała rewolucja 1688), więk­szość Szkotów była z tego zadowolona, jedyną niezadowoloną grupą byli jakobici (patrz jakobitów powstanie 1689-1690).