KRZYŻOWCÓW l TURKÓW WOJNY

KRZYŻOWCÓW l TURKÓW WOJNY 1100--1146. W 1100, po zakończeniu pierwszej KRUCJATY, Turcy seldżuccy urządzili za­sadzkę i pojmali Boemunda I (ok. 1056--1111), krzyżowca i księcia Antiochii; prze­trzymywali go w niewoli w Siwas, w środ­kowej Anatolii (obecnie Turcja). Rajmund IV (ok. 1038-1105) hrabia Tuluzy, Stefan z Blois (l 097?-1154) i inni panowie po­prowadzili trzy wyprawy do Anatolii w ce­lu ukarania Turków i uwolnienia Boemun­da. Wszystkie trzy zakończyły się klęskami poniesionymi w krwawych bitwach (1101, 1102). Baldwin I (1058-1118) przyjął tytuł króla jerozolimskiego i dążąc do powięk­szenia swego państwa wyprawił się przeciw Egipcjanom, zwyciężył znacznie liczniejsze ich wojska w bitwie pod Ramlą w 1101, w rok później poniósł w tym samym miej­scu druzgocącą klęskę. Po zebraniu nowej armii Baldwin pobił Egipcjan pod Jaffą i wyparł ich na południe. Do Jaffy przybyli duńscy krzyżowcy, by udzielić pomocy w walce z niewiernymi. Boemund, wypusz­czony z niewoli w 1103, wrócił do An­tiochii i podjął wyprawę na muzułmanów, ale w 1104 poniósł klęskę w bitwie pod Harran. W 1107 przybył do Ziemi Świętej król Norwegii Sigurd I Krzyżowiec (1090?-1130) i razem z Baldwinem zdobył Sydon. W 1109 na próżno oblegali oni Tyr. W celu zabezpieczenia królestwa przed atakami z południa Baldwin wybu­dował w 1115 twierdzę Krak de Montreal. Zmarł po nieudanej wyprawie do Egiptu (1118), a tron jerozolimski objął jego kuzyn Baldwin II (zm. 1131), który prowadził nieustanne walki z Turkami w północnej Syrii. W 1124 wojska egipskie obiegły Je­rozolimę, ale nie udało się im jej zdobyć. Gdy muzułmanie pod dowództwem Zangi (1084-1146) zdobyli znajdującą się w rę­kach krzyżowców Edessę, papież wezwał do nowej krucjaty, co zainicjowało wspólną akcję europejskich monarchów (patrz kru­cjata druga 1147-1149). Patrz również Bi-

ZANTYJSKO-TURECKIE WOJNY; SALADYNA ŚWIĘTA WOJNA 1187-1189.