LAMIJSKA WOJNA

LAMIJSKA WOJNA 323-322 p.n.e. (grecka wojna). Wojna ta odwlekła walkę diadochów o władzę (patrz diadochów wojny 323-281 p.n.e.), gdyż stłumienie powszechnego powstania w Grecji wymagało udziału wszyst­kich następców Aleksandra. Na wieść o śmierci Aleksandra Wielkiego Ateny po­stanowiły zrzucić zwierzchnictwo macedoń­skie uzyskując poparcie najemników z Taj-naronu. Nazwa wojny wywodzi się od grec­kiego miasta Łamią, w którym Ateńczycy obiegli macedońskiego regenta Antypatra (zm. 319), zwyciężywszy go uprzednio w bit­wie pod Termopilami. Macedończycy przy­byli na odsiecz Lamii, zostali co prawda pobici pod tym miastem, ale Antypater zdołał się z nimi połączyć i wycofać do Macedonii (322), Ateńczycy, opuszczeni przez greckich sojuszników, przegrali w 322 dwie bitwy na morzu, a trzecią na lądzie pod Krannon w Macedonii. Po tych klęs­kach Ateny zgodziły się na bezwarunkową kapitulację; część przywódców stracono (De-mostenes [385P-322] popełnił samobójstwo zażywając truciznę). Ateny zapłaciły olbrzymią kontrybucję, zmieniły formę rządów na oli­garchiczną, a port Pireus został zajęty przez wojska macedońskie.