LITEWSKA WOJNA O NIEPODLEGŁOŚĆ

LITEWSKA WOJNA O NIEPODLEGŁOŚĆ 1918-1920. Po obaleniu caratu Litwa, do tej pory znajdująca się pod władzą Rosji, ogłosiła niepodległość (16 lutego 1918) (patrz bolszewicka rewolucja 1917; październikowa rewolucja rosyjska 1917). Na Litwę wkroczyły wojska Rosji Radzieckiej, ale wyparli je Niemcy, którzy uznali nowe państwo. Po kapitulacji Nie­miec (11 listopada 1918) w ŚWIATOWEJ WOJNIE I i wymuszonym wycofaniu się wojsk niemieckich z Litwy Rosja Radzie­cka ponownie zaatakowała Litwę i na po­czątku stycznia 1919 zdobyła Wilno. In­terwencja Polski zmusiła Armię Czerwoną do wycofania się z Wilna, co przyczyniło się do wybuchu ROSYJSKO-POLSKIEJ WOJNY 1919-1920. W grudniu 1919 mo­carstwa sojusznicze określiły granicę litewsko-polską przyznając Wilno Litwie. Walki toczyły się aż do podpisania przez Litwę i Rosję Radziecką traktatu w Mo­skwie 12 lipca 1920, na mocy którego Rosja Radziecka uznawała niepodległość Litwy. 9 października 1920 polskie od­działy generała Lucjana Żeligowskiego (1865-1947) niespodziewanie zajęły Wilno. Polacy zorganizowali rząd tymczasowy i 8 stycznia 1922 przeprowadzili plebiscyt, który wykazał, że większość mieszkańców Wilna chce unii z Polską. Doprowadziło to do zerwania stosunków między Polską a Litwą. Do końca 1922 Litwa uznana została za niepodległą republikę. Patrz także kłajpeda, powstanie w kłajpedzie