LUDWIKA XIV INWAZJA REŃSKA

LUDWIKA XIV INWAZJA REŃSKA 1688--1689. Uzależnienie Kolonii od króla Fran­cji Ludwika XIV (1638-1715) gwarantowało dostęp do dolnego Renu i dlatego miało duże znaczenie dla Francji, która już od 1681 sprawowała władzę w Strasburgu i in­nych miastach w tym regionie. Ludwik poczuł się urażony tym, że papież nie za­akceptował wysuniętego przez króla kań-

dydata na arcybiskupa Kolonii. Cesarz Świę­tego Cesarstwa Rzymskiego zajęty był w tym czasie wojną z Turkami na Bałkanach; korzystając z tego Ludwik wypowiedział Cesarstwu wojnę, wysuwając jako jej powody nominację arcybiskupa Kolonii, nieuwzglę­dnienie praw gałęzi orleańskiej do Palaty-natu i ufortyfikowanie Philippsburga. Roz­poczynając wojnę przypuszczał, że będzie krótkotrwała, ale podjęty przez Francję najazd spowodował wybuch ogólnoeuropej­skiej AUGSBURSKIEJ LIGI WOJNY. Nie napotykając prawie oporu, wojska francuskie zajęły Palatynat, Trewir, Moguncję i Kolo­nię, potem dokonały brutalnego najazdu na Frankonię i Szwabię. Aby sterroryzować przeciwnika, planowo pustoszono zdobywa­ne kraje, palono miasta i wsie. Cesarz i ksią­żęta niemieccy zawarli rozejm z Turkami, przerzucili pośpiesznie wojska do zachod­nich Niemiec, wypowiedzieli wojnę Francji. Oswobodzili Frankonię, odzyskali Heidel­berg. Francuzi wycofali się paląc po drodze Mannheim, Wormację, Spirę i inne miasta. W 1689 udało się odzyskać Moguncję i Bonn w Niemczech, oswabadzając w ten sposób obszary nad dolnym Renem; już po rozpoczęciu przez Ludwika starań o pokój Francuzi odzyskali Heidelberg; wskutek przypadkowego zaprószenia ognia pożar strawił całe miasto. Walki w Niemczech zakończyły się w 1689, ale dopiero w 1697 zawarto traktat pokojowy w Ryswick; Lud­wik musiał zwrócić ziemie zdobyte w 1688, jednak zatrzymał Alzację i Strasburg.