MACEDOŃSKA WOJNA PIERWSZA

MACEDOŃSKA WOJNA PIERWSZA 215--205 p.n.e. Macedonia była w starożytności państwem wojowniczym. Ambitny król ma­cedoński, Filip V (238-179), dążył do po­większenia swojego państwa. Gdy Rzymia­nie zajęci byli walką z Kartaginą (patrz punicka wojna druga 218-202 p.n.e.), rozpo­czął wojnę z Rzymem na wschodzie. Rzy­mianie nie zawarli przymierza przeciw Ma­cedonii ze Związkiem Etolskim, walki mię­dzy tymi dwoma państwami ciągnęły się przez 10 lat, nie przynosząc rozstrzygnięcia. Filip skierował potem uwagę na południe, na greckie miasta-państwa i tam usiłował poszerzyć strefę swoich wpływów. Do tej pory w sporach między państwami greckimi Rzym zajmował stanowisko neutralne, teraz jednak uznał, że nadarza się okazja roz­szerzenia strefy wpływów, przeto włączył się do nowej wojny. Druga wojna macedoń­ska 200-196 p.n.e. Rzymskie legiony zde­cydowanie pokonały falangę Filipa V w bit­wie pod Kynoskefalaj w 197, zmuszając Macedończyków do wycofania się z całej Grecji. Filip musiał zapłacić wysoką kon­trybucję Rzymowi, który ogłosił, że przy­niósł wolność państwom greckim i objął nad nimi łaskawy protektorat. Po objęciu tronu w 179 syn Filipa, Perseusz (212?--166), zaczął zawiązywać przymierza z róż­nymi państwami greckimi. Wzbudziło to niezadowolenie Rzymu i wybuchła nowa wojna. Trzecia wojna macedońska 172--167 p.n.e. Rzymianie odnieśli zwycięstwo pod Pydną, w południowo-wschodniej Ma­cedonii. Perseusz został odesłany do Rzymu w kajdanach, a Macedonię podzielono na cztery republiki. Eksperyment ten nie po­wiódł się; republiki stale popadały w kon­flikty. W 152 pretendent do tronu usiłował przywrócić monarchię i spowodował tym wybuch czwartej wojny. Czwarta wojna macedońska 151-146 p.n.e. W wojnie tej doskonała armia rzymska rozbiła wojska macedońskie. Tym razem Macedonia została wcielona do Rzymu i stała się prowincją przyszłego imperium rzymskiego, które miało powstać niebawem.