MADZIARÓW NAJAZDY NA NIEMCY

MADZIARÓW NAJAZDY NA NIEMCY 894--955. W końcu IX w. siedem plemion madziarskich zostało wypartych przez Pie-czyngów ze swych dotychczasowych siedzib w stepach na północnych brzegach Morza Czarnego. Około 894 lub 896 Madziarzy najechali Panonię (obecnie wschodnia Au­stria, zachodnie Węgry i część Jugosławii) opanowując te tereny w pełni ok. 900. Ich głównym wodzem był Kurszan (zm. 904), jego następcą został Arpad. Już w 862 najechali państwo wschodniofrankońskie. Z Panonii Madziarowie organizowali najaz­dy we wszystkich kierunkach. Ich najazdy w latach 902-906 doprowadziły do upadku państwa wielkomorawskiego, pokonali ar­mię bawarską pod Ennsburgiem. W latach 898-955 dokonali 33 najazdów, dotarli na północy do Bremy, na południu do Otranto, na zachodzie do Orleanu, a na wschodzie do Konstantynopola (Stambuł). Wiele z tych najazdów dotknęło Niemcy, zwłaszcza Sak­sonię i Turyngię w 908, Bawarię w 909 i 910 (w 909 ponieśli porażkę, w 910 odnieśli zwycięstwo pod Augsburgiem) i Alzację w 917. W latach 919-936, za panowania niemieckiego króla Henryka I Ptasznika (876P-936), Madziarzy zachowywali się sto­sunkowo spokojnie, zwłaszcza w okresie dziewięcioletniego rozejmu, który zawarto po wzięciu do niewoli w 924 przywódcy Madziarów. Henryk ufortyfikował miasta w Saksonii i zreformował wojsko. W 933 zerwał rozejm i odniósł zwycięstwo nad Madziarami pod Merseburgiem - zajął ich obóz i zmusił do ucieczki. Po 936 sytuacja uległa zmianie, gdyż cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego Otton I (912-973) toczył wojnę w kraju o następstwo tronu; mimo to w Turyngii i Saksonii zmuszono Ma­dziarów do odwrotu, odparto również na­jazdy na Bawarię w latach 948-949. W la­tach 951-954 Madziarzy zostawili cesar­stwo w spokoju i najeżdżali Francję, w 954 znowu wdarli się do Niemiec i ponieśli tam katastrofalną klęskę na Lechowym Polu (patrz lechowe pole, bitwa na le­chowym polu