MAHABATA-CHANA BUNT

MAHABATA-CHANA BUNT 1626-1627. Ce­sarz Dźahangir (1569-1627) utrzymał się na mogolskim tronie wyłącznie dzięki po­mocy wodza Mahabat-chana (zm. 1634) (patrz SZAHDŹAHANA BUNT 1622-1626). CeS3rzowa Nur Dźahan nie była jednak z tego zadowolona; obawiała się rosnącej potęgi i popularności Mahabata-chana i gniewało ją, że wódz nadal widzi w Churramie (Szah-dźahan [1592-1666]) następcę tronu, a nie bierze pod uwagę wysuniętego przez nią kandydata. Nakłoniła cesarza, aby mianował

Mahabata-chana gubernatorem odległego Bengalu, pozornie w nagrodę za służbę, a później obrzuciła go fałszywymi oskar­żeniami i namówiła Dźahangira, by rozkazał mu wrócić do Lahauru i stawić się przed sądem. Mahabat-chan nie usłuchał rozkazu, poprowadził wojska na dwór w Pendżabie i po odmowie udzielenia mu posłuchania pojmał Dźahangira. Nur Dźahan uciekła z wybranym przez siebie kandydatem do tronu, ale nie zdołała uwolnić cesarza. Dźa-hangir dzięki podstępowi uratował się i uciekł do Kaszmiru. Mahabat-chan po­śpieszył do Churrama przebywającego w re­gionie Dekan, gdzie nakłoniono go, by ukorzył się przed cesarzem. W tym czasie jednak cesarz zmarł i Mahabat-chan uniknął kary. Kandydat cesarzowej do tronu skradł w Lahaurze skarby cesarskie, ale złapano go i za karę oślepiono. Cesarzowa wspaniało­myślnie zgodziła się wycofać z życia pub­licznego. Churram zdobył tron; by go bez­piecznie zachować, zastosował metodę Tur­ków osmańskich - zgładził wszystkich ry­wali (brata, dwóch bratanków i dwóch kuzynów). Wstąpił na tron jako cesarz Szahdźahan 24 stycznia 1628. Patrz także mogołów wojna domowa