CATEGORII DOCUMENTE |
Bulgara | Ceha slovaca | Croata | Engleza | Estona | Finlandeza | Franceza |
Germana | Italiana | Letona | Lituaniana | Maghiara | Olandeza | Poloneza |
Sarba | Slovena | Spaniola | Suedeza | Turca | Ucraineana |
DOCUMENTE SIMILARE |
|
MAJSURU WOJNA PIERWSZA 1767-1769.
Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska założona w 1600 w celu złamania monopolu Holendrów w Indiach, rozwijała się stosunkowo dobrze do XVIII w. Rozpad imperium Mogołów, z którym utrzymywała dobrą współpracę, oraz konkurencja Francuzów spowodowały, że kompania dla ochrony swego istnienia podbiła państwa indyjskie. Podczas walk o władzę w Bengalu (do 1765), kompania napotkała dwóch wielkich konkurentów - Majsur (Karnatik) i konfederację Marathów (patrz marathów wojna pierwsza 1775-1782). Majsur, państwo hinduskie, przejęte w 1762 przez Hajdara Ali
Chana (1722-1782), byłoby korzystnym sojusznikiem w walce z Marathami, ale w 1767 brytyjska Kompania Wschodnioindyjska zraziła Hajdara i nie zmieniła swego postępowania aż do faktycznego upadku Majsuru Kompania zaatakowała Majsur w 1767 i odnosiła zwycięstwa, dopóki jej sojusznicy (Hajdarabad i Marathowie) nie wycofali się w 1768. Potem Hajdar zaczął zwyciężać i zagroził nawet głównej siedzibie zarządu kompanii w Madrasie. W 1769 zawarto pokój, którego warunki w rzeczywistości narzucił Majsur. Druga wojna Majsuru 1780-1784. Wierzyciele Arkom zmusili jego nababa (zarządcę), aby z pomocą Anglików zaatakował Majsur i spłacił długi. Hajdar Ali zawarł przymierze z konfederacją Marathów i odpowiedział zaciętym atakiem. Armia Hajdara pojawiła się pod murami Fortu St. George'a (1780); niewiele brakowało, a kompania straciłaby Goa. W celu zabezpieczenia Madrasu przed atakami Marathów weszli tam brytyjscy żołnierze (1780), a wówczas Marathowie wycofali się i zawarli odrębny pokój. Hajdar Ali zmarł w 1782, a obiecana francuska pomoc przyszła zbyt późno, by pomóc jego synowi, sułtanowi Tipu (Tipoo) (1749-1799); Majsur został pokonany. W1784 traktat w Mangalur przywrócił stan, jaki istniał przed 1780. Trzecia wojna Majsuru 1790-1792. Tipu, młody i ambitny, ale nie tak utalentowany i rozsądny jak jego ojciec nadal niepokoił się poczynaniami brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, która pod zarządem lorda Charlesa Cornwal-lisa (1738-1805) dążyła do zagarnięcia Majsuru. Kompania potrzebowała jedynie pretekstu do ataku. Cornwallis wyłączył Tipu z listy przyjaciół' kompanii, a w odpowiedzi Tipu zaatakował. Mimo że konfederacja Marathów i Hajdarabad nie weszła w sojusz z Majsurem, wojska Tipu były jeszcze na tyle silne, że zdołały odeprzeć siły Anglików podczas trzech kampanii dowodzonych osobiście przez Co-rnwallisa. Ostatnia kampania, w 1792, skierowana przeciw stolicy Majsuru, Seringa-patamowi, kosztowała Majsur utratę połowy terytorium. Czwarta wojna Majsuru 1799. Tipu był wrogo nastawiony do Brytyjczyków; zademonstrował swój gniew, przyjmując wysłanników napoleońskiej Francji i sadząc drzewo wolności' w ogrodzie swego pałacu. Nowy brytyjski gubernator generalny, Richard Wellesley (1761-1842), chciał pozbawić Francuzów wpływów w Indiach, a jednocześnie zdobyć Majsur. W 1799 Anglicy, z pomocą Hajdarabadu, zaatakowali Seringa-patam. Tipu poległ w czasie bitwy; ziemie, jakie pozostałe Majsurowi po trzeciej wojnie, zostały podzielone - połowę zyskała brytyjska Kompania Wschodnioindyjska, a połowę Hajdarabad, niewielki obszar zwrócono rodowi hinduskiemu, usuniętemu przez Hajdara Alego w 1762, przed pierwszą wojną Majsuru.
Politica de confidentialitate | Termeni si conditii de utilizare |
Vizualizari: 339
Importanta:
Termeni si conditii de utilizare | Contact
© SCRIGROUP 2024 . All rights reserved