MASADY OBLĘŻENIE

MASADY OBLĘŻENIE 72-73. Po zakończo­nym powodzeniem JEROZOLIMY OBLĘ­ŻENIU przez Rzymian w 70 część wojsk rzymskich wyruszyła, by pokonać powstań­ców, którzy schronili się w twierdzach na pustyni. Twierdza Herodium poddała się szybko, Macheront skapitulował w 71, gdy przez przypadek Rzymianie pojmali dowód­cę twierdzy, natomiast Masada okazała się niemal nie do zdobycia. Forteca usytuowana była na szczycie góry na wysokości około 400 m nad poziomem pobliskiego Morza Martwego. Na szczycie znajdowały się dwa wspaniałe pałace i zespół fortyfikacji wznie­sionych przez Heroda Wielkiego (73-4 p.n.e.), króla Judei. Od jego śmierci Masada władali Rzymianie, ale w 66, po wybuchu ŻYDOWSKIEGO POWSTANIA 66-73, przejęli ją żydowscy zeloci. Mniej niż 1000 obrońców - mężczyzn, kobiet i dzieci - bro­niło twierdzy, obleganej prawie przez dwa lata przez X Legion Fretensis wsparty posił­kami niemal 15 tysięcy żołnierzy. Rzymia­nie wznieśli mury oblężnicze, założyli osiem obozów, zbudowali olbrzymią rampę dla wieży oblężniczej i taranu, co wreszcie pozwoliło im zrobić jeden wyłom w kamien­nym murze twierdzy. Żydzi szybko zapełnili wyłom drewnem i ziemią, ale to nie zlik­widowało słabego punktu twierdzy. Rzy­mianie podłożyli ogień pod drewniane uzu­pełnienie i wdarli się do fortecy. Z całej załogi pozostały przy życiu jedynie ukryte w pieczarze dwie kobiety i pięcioro dzieci. Zeloci - żydowcy obrońcy - woleli śmierć niż niewolę; spalili zapasy żywności i popeł­nili zbiorowe samobójstwo. Współcześni Izraelczycy i turyści co roku odwiedzają Masadę, by oddać hołd bohaterstwu Żydów.