MEKSYKAŃSKA WOJNA DOMOWA

MEKSYKAŃSKA WOJNA  DOMOWA 1911.

Francisco I Madero (1873-1913), prawnik po studiach w USA, liberał, wzywał do usunięcia meksykańskiego dyktatora Porfi-rio Diaza (1830-1915), faworyzującego bo­gatych plantatorów i przemysłowców oraz układy oligarchiczne i rywalizował z nim w prezydenckich wyborach w 1910. Diaz kazał aresztować Madero, a po głosowaniu ogłosił się zwycięzcą. 20 listopada 1910 Madero i jego zwolennicy rozpoczęli zbrojne powstanie. Wprawdzie wojska dyktatora stłumiły w 1911 większość zamieszek, jed­nak Pascual Orozco kontynuował opór w stanie Chihuahua i w maju 1911 wojska • powstańcze dowodzone przez niego i Fran­cisco „Pancho' Yillę (1877-1923) zdobyły Ciudad Juarez. To zachęciło do chwycenia za broń opozycjonistów w całym kraju. Pozbawiony poparcia Diaz musiał przyjąć warunki traktatu z Ciudad Juarez i zrzec się natychmiast urzędu; w październiku na prezydenta wybrany został Madero. Madero nie zdołał jednak opanować sił, które wal­czyły po jego stronie; wydarzenia 1911 zapoczątkowały 20-letni rozlew krwi (patrz meksykańskie powstanie