MOGOŁÓW PODBÓJ RADŻASTANU

MOGOŁÓW PODBÓJ RADŻASTANU 1561--1595. Długa nieobecność w Indiach cesa­rza Humajuna (1508-1556) z dynastii Mo­gołów (patrz mogołów wojny z dynastią sur wczesne 1535-1555) umożliwiła książę­tom hinduskim ze środkowych i zachodnich Indii uzyskanie samodzielności. Połączone luźnymi sojuszami królestwa te tworzyły razem Radżastan, czyli Radżputanę i za­grażały gospodarczej stabilności imperium Mogołów. W 1561 syn Humajuna i jego następca, Akbar (1542-1605), rozpoczął działania wojskowe i polityczne, żeby roz­wiązać ten problem. Wojska cesarza podbiły w 1561 królestwo Malwa, położone na pół­nocy Dekanu. W 1562 Akbar poślubił księż­niczkę z Amberu (Dżajpur) i pozyskał przy­jaźń tamtejszego władcy, która przetrwała przez całe panowanie Akbara. Obydwa po­sunięcia umożliwiły mu w latach 1562-1564 opanowanie Dźodhpuru, Bhathy (Rewy) oraz dużej części Pendżabu i zachodniego Radżastanu. W latach 1567-1570 Akbar zdobywał kolejno olbrzymie twierdze Ra­dżastanu i stopniowo podporządkował sobie cały kraj; od 1567 do 1568 wojska Akbara oblegały Citor, uchodzący za nie do zdoby­cia; zdobyły go kosztem 30 tysięcy poleg­łych. Oblężenie Ranthamboru trwało od 1568 do 1569. W następnym roku Akbar zwołał konferencję władców Radżputów; czte­ry królestwa uznały z miejsca jego zwierzch­nictwo, cztery inne przyłączyły się niedługo potem. Opierało się tylko zachodnie króle- stwo Mewar. Prowadziło ono wytrwale par­tyzantkę. Mimo wysiłków wojskowych i dy­plomatycznych Mewar pozostał niepodległy do końca panowania Akbara. Akbar nadal powiększał swoje imperium: w 1586 przyłą­czył Kaszmir, zajął Sind w 1590, w latach 1592-1594 wcielił Orisę do Bengalu, a w 1595 podbił Beludżystan. W chwili śmierci Akbara (1605) poza zasięgiem wła­dzy Mogołów pozostały jedynie Mewar, Assam i Dekan.