MOGOŁÓW WOJNA DOMOWA

MOGOŁÓW WOJNA DOMOWA 1607. Pa­nowanie Dźahangira (1569-1627), cesarza z dynastii Mogołów w Indiach, zakończyło się wojną domową, w rzeczywistości jed­nak waśnie wewnętrzne o różnym stopniu nasilenia trwały przez cały okres jego rzą­dów, od 1605 do 1627; w tym czasie im­perium stworzone przez Akbara (1542--1605) przestało się rozrastać i zaczęło tracić poczucie jedności. Sam Dźahangir też buntował się przeciw ojcu (patrz mo­gołów wojna domowa ićoo-ieos), potem pragnął jednak uniknąć zamieszania i przelewu krwi. Jego plany zawiodły. Przetrzymywał na dworze swego najstar­szego syna Chusru (zm. 1622), ponieważ ten spierał się z nim jeszcze przed ob­jęciem tronu. W 1605 pogodzili się, jednak nie na długo. W 1607 Chusru uciekł z dworu, zebrał tłum zwolenników i obiegł Lahaur w nadziei, że zdobędzie teryto­rium, na którym będzie mógł sam pano­wać. Cesarska armia szybko pokonała bun­towników; Chusru złapano, w kajdanach sprowadzono z powrotem do Lahauru i pozbawiono godności. Tytuły, przywileje i status księcia krwi przeszły na jego mło­dszego brata Churrama (1592-1666), zna­nego jako Szahdźahan. By uniknąć dal­szych buntów, Dźahangir okrutnie karał buntowników: ścinał ich i wbijał na pal setkami, stracił również przywódców sik-hów, czym wzbudził ich nienawiść. Sam Chusru przez rok był zakuty w złote kaj­dany. Po uwolnieniu chciał zabić ojca; za karę został oślepiony i pozostawał więź­niem dworu aż do śmierci. W 1622 został uduszony z rozkazu Churrama, który rów­nież zbuntował się przeciw Dźahangirowi (patrz SZAHDŹAHANA BUNT 1622-1626). Patrz także szahdźahana podboje 1613-1621.