MOGOŁÓW WOJNA DOMOWA

MOGOŁÓW WOJNA DOMOWA 1707-1708.

Wprawdzie cesarz Aurangzeb (1618-1707) proponował podział imperium, by uniknąć wojny sukcesyjnej, ale po jego śmierci trzej synowie rozpoczęli walkę o władzę. Książęta

Azam (zm. 1707) i Kambachsz (zm. 1708) obaj przebywający w Dekanie w Indiach, wpadli w złość, dowiedziawszy się, że ich starszy brat, Muazzam (1643-1712), guber­nator Kabulu (obecnie Afganistan) ogłosił się cesarzem jako Bahadur Szah I. Dzięki wielkiej przewadze artylerii rozbił on armię Azama pod Samogarhem, w której Azam zginął. Kambachsz zmarł od ran odniesio­nych w bitwie (1709). Ułagodził Bahadur radżputów uwalniając więzionego od czasu RADŻPUTÓW POWSTANIA PRZECIW AURANGZEBOWI (1679), królewskiego potomka Adźita Singha (1678-1720), który został władcą Marwaru (Dżodhpur) i osłabił Marathów uwalniając ich władcę Sahu (zm. 1749). Śahu natychmiast rozpoczął wojnę domową z dowódcami, którzy prowadzili działania wojenne Marathów od 1689, to jest od czasu egzekucji jego ojca, Samb-hadżego (1657-1689) (patrz marathów i mogołów wojna 1681-1705). Jedynie sik-howie odmówili uznania władzy Bahadura. Cesarz wyruszył do Lahauru (obecnie w Pa­kistanie), by walczyć z sikhami (1710). Wojna nie zakończyła się rozstrzygającym wynikiem, mimo że wojska Mogołów wypar­ły powstańców w góry. Śmierć Bahadura w 1712 spowodowała MOGOŁÓW WOJNĘ DOMOWĄ 1712-1720. Patrz także mogo­łów i sikhów wojny.