MOGOŁÓW WOJNA DOMOWA

MOGOŁÓW WOJNA DOMOWA 1712-1720.

Po śmierci Bahadura Szaha I (1643-1712), cesarza z dynastii Mogołów, rozpoczęła się wojna sukcesyjna, która przyśpieszyła upa­dek imperium Mogołów w Indiach. Bahadur miał czterech synów. Najpotężniejszym z nich był najstarszy, który objął tron jako Dżehandar Szah (zm. 1713); okazał się najbardziej nieudolny ze wszystkich wład­ców mogolskich. Jego prawa do tronu za­kwestionował krewny, Farruchsijar (zm. 1719), który z pomocą braci Sajjidów (Hu-sain Ali [zm. 1720] i Abdulla [zm. 1721?]) przeprowadził udany zamach stanu w 1713 i kazał udusić Dżehandara Szaha. Farruch wstąpił na tron i przez długi czas był marionetkowym władcą pozostającym pod przemożnym wpływem braci Sajjidów; po­mógł Sajjidom w pokonaniu zbuntowanego przywódcy Radżputów, Adźita Singha (1678-ok. 1720) i przywódcy sikhów Bandy Singha Bahadura (1670-1716), ale w 1719 przeciwstawił się Sajjidom, którzy pozbawili go wówczas tronu, oślepili i zamordowali. Nie mogąc ze względu na ograniczenia dynastyczne zająć tronu, Sajjidzi doprowa­dzili do koronowania kolejno dwóch choro­witych chłopców (luty-listopad 1719), a pó­źniej do koronacji wnuka Bahadura Szaha I, Muhammada Szaha (1702-1748). W 1720 rozrastające się państwo Marathów podbiło Hindustan (równina Gangesu w północnych Indiach). Zawiązał się spisek przeciw Hu-sainowi Ali; w 1720 Husain został otruty, Abdullę zwyciężono i wzięto do niewoli w bitwie pod Hasanpurem w pobliżu Delhi. Panowanie Sajjidów skończyło się. Impe­rium Mogołów nadal chyliło się ku upad­kowi, aż wreszcie w 1764 cesarz Alam Szah II (1728-1806) został pensjonariuszem brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. Patrz także afgańskie powstania 1709-1720; bengalu wojna z mogołami 1742; perski najazd na indie mogołów