MOGOŁÓW WOJNA Z AFGANISTANEM

MOGOŁÓW WOJNA Z AFGANISTANEM 1565-1581. W odróżnieniu od hinduizmu islam nie uznawał tradycji primogenitury, stąd powszechnym zjawiskiem były wojny sukcesyjne. Muzułmanie indyjscy rozwią­zywali ten problem na dwa sposoby; dzielili kraj między następców lub, zwyczajem Tur­ków osmańskich, najsilniejszy zabijał wszys­tkich rywali. Akbar (1542-1605), cesarz Hindustanu (równina Gangesu w północ­nych Indiach) z dynastii Mogołów, zdecy­dował się na pierwszy sposób; cesarz Auran-gzeb (1618-1707) - na drugi (patrz auran-gzeba wojny 1636-1657). Pierwszy sposób nie zawsze stanowił gwarancję pokoju. Przyro­dni brat Akbara, Mirza Hakim (zm. 1585), za zgodą cesarza zatrzymał władzę w Kabu­lu. W 1565 uzbeccy możnowładcy powstali przeciw Kabulowi. Mirza Hakim uciekł do

Indii i poprosił Akbara o pomoc, a gdy Akbar pomaszerował w kierunku Lahauru, nielojalni Mogołowie nakłonili Mirzę Ha-kima do buntu. Pojawienie się armii cesars­kiej wystarczyło, by Hakim ze strachu uciekł do Kabulu. Akbar wspaniałomyślnie zawarł z nim pokój, natomiast surowo stłu­mił inne bunty wzniecone przez krewnych i wasali (patrz mogolów wojna z gudża-ratem druga 1572-1573). Nawet te przykłady surowej sprawiedliwości Akbara nie skłoniły Hakima do zachowania spokoju. W 1581 Akbar znowu musiał podjąć przeciw niemu działania wojenne. Tym razem był mniej wspaniałomyślny; mianował swoją przyrod­nią siostrę gubernatorem odpowiedzialnym bezpośrednio przed Delhi. Mimo że Mirza Hakim w istocie pozbawiony był władzy, panował aż do śmierci; później Kabul wcie­lono do imperium Mogołów.