MOGOŁÓW l SIKHÓW WOJNA

MOGOŁÓW l SIKHÓW WOJNA 1675-1708.

Sikhowie byli wyznawcami religii łączącej elementy islamu i hinduizmu. Doceniani przez liberalnego cesarza (muzułmanina) Akbara (1542-1605) z dynastii Mogołów sikhowie byli nielubiani przez ortodoksów, zwłaszcza za popieranie liberalnych kan­dydatów w sporach Mogołów o sukcesję. W 1606 z rozkazu cesarza Dźahangira z dy­nastii Mogołów (1569-1627) aresztowano i zamęczono na śmierć piątego guru (nau­czyciel duchowy) sikhów, Ardżuna (1563--1606) za rzekome popieranie buntu Chusru (zm. 1622) (patrz mogołów wojna domo­wa 1607). Siódmy guru, Har Rai (1630-1661), poparł muzułmańskiego księcia i uczonego Darę Szikoha (1615-1659) w walce z cesa­rzem Aurangzebem (1618-1707) i musiał wysłać na dwór Mogołów syna jako zakład­nika. Po każdym nieprzyjaznym dla nich wydarzeniu nastroje sikhów były coraz bar­dziej wojownicze. Dziewiąty guru, Tegh Bahadur (1621?-1675), w odpowiedzi na islamski fanatyzm Aurangzeba wzniecił po­wstanie w Pendżabie. Ujęty przez wojska cesarskie Tegh Bahadur przekazany został do Delhi, stolicy Mogołów; po odmowie przejścia na islam został ścięty. Syn Tegha Bahadura, dziesiąty i ostatni guru, Gowind Rai Singh (1666-1708) stworzył „khalsę' („czysta'), organizację wojskową sikhów i do końca życia prowadził walki w Pendżabie z przeważającymi siłami Mogołów. Został zamordowany w 1708. Patrz także mogo­łów wojna domowa