MONGOLSKA WOJNA DOMOWA

MONGOLSKA WOJNA DOMOWA 1260- Śmierć wielkiego Mongkego-chana (Mangu-chan 1207?-1259) spowodowała ro­zpad imperium mongolskiego. Brat Mong-kego, Kubilaj (1216-1294), przedstawiciel nowoczesnych Mongołów pozostających pod wpływami kultury chińskiej, spotkał się z opozycją starych Mongołów, którym prze­wodził jego młodszy brat Arik-Buga (zm. 1255). Obaj zwołali wielkie zjazdy Mon­gołów (kurułtaj); Kubilaj - pierwszy, do Shang-du (maj 1260), a Arik-Buga dwa tygodnie później do Karakorum. Obaj zo-

stali obwołani najwyższymi władcami (chan chanami). Postępowanie ich rozbudziło siły, których potem żaden z nich nie mógł opanować; działania wojenne trwały do końca stulecia. Arik-Buga zraził sobie brata Hulagu (zm. 1265), sprzymierzeńca Kubila-ja-chana, po czym doprowadził do walki między nim a Berke (zm. 1266), chanem Złotej Ordy, przyczyniając się tym do wy­buchu ZŁOTEJ ORDY I IL-CHANÓW WOJNY DOMOWEJ. W 1260 Kubilaj-chan wysłał armię do Karakorum; Arik-Buga cofnął się na zachód. Kubilaj zwyciężył Arika (1261), potem Arik-Buga bezskutecz­nie starał się odbić stolicę, Karakorum. W końcu przegrał bitwę z Kubilajem w 1264 i skapitulował; Kubilaj puścił go wolno. Arik-Buga żył jeszcze dwa lata, ale utracił polityczne znaczenie.